Μια διαφορετική καλημέρα...

Ο χρόνος κυλάει ήρεμα νωχελικα αγκαλιάζοντας το "όλον" με τους ίδιους κανόνες αυστηρούς και δεδομένους... 

 Η μόνη διαφοροποίηση η κινητικότητα για την επιβεβαίωση της διαφορετικότητας του κάθε κοκκου που απαρτίζει το "όλον"... 

Είναι ελπίδα και δύναμη η προσπάθεια για την ατομική και ταυτόχρονα συλλογική αίσθηση ολοκλήρωσης και ικανοποίησης... 

Η λογική του δεδομένου...της κοινοτυπίας... του αναλώσιμου...έχουν θέση μόνο στους πολύ "μικρούς" κόκκους άμμου που δεν "νιώθουν" ώστε να μπορούν να συνεισφέρουν στον αγώνα των ζωντανών "κοκκων"...των Ανθρώπων... 

 Εύχομαι τώρα που η πόλη ξυπνά η ελπίδα να κατακλύσει τις ψυχές όλων μας και το χαμόγελο να συντροφεύει την καλημέρα για την εκκίνηση της καθημερινής ατομικής και συλλογικής προσπάθειας βελτίωσης των πραγμάτων... 

Για να μπορούμε να επιτελούμε το καθήκον μας στο "όλον" ως ξεχωριστοι "κόκκοι άμμου" που νιώθουν....