Εκλογικός απολογισμός ή μετεκλογικός προβληματισμός γι’ αυτά που έρχονται;


Πολλά θα μπορούσε κανείς να γράψει για τα αποτελέσματα των εκλογών στη Δυτική Μακεδονία, να δει τα πρόσωπα και τι εκφράζει ο καθένας πολιτικά. Θα μπορούσε να αναφερθεί στην ύπαρξη ή μη κομματικών στηρίξεων, στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων, στον τρόπο διεξαγωγής της προεκλογικής εκστρατείας και σε άλλα πολλά. Ωστόσο το κυρίαρχο που θα μείνει είναι η μεγάλη αποχή που υπήρξε και ιδιαίτερα η αύξησή της κατά τη δεύτερη Κυριακή. Διατυπώσεις «δεν έχουμε όραμα», «δεν μας ενδιαφέρει», «έκανα το χρέος μου στον φίλο μου και τον ψήφισα την πρώτη Κυριακή» είναι μερικές από αυτές που ακούσαμε πολύ συχνά κατά τη διάρκεια των εκλογών.
Ωστόσο ο απολογισμός, κορυφαία πολιτική διαδικασία που σπάνια επί της ουσίας ακολουθείται, οφείλει να γίνεται επί των πεπραγμένων των αυτοδιοικητικών αρχών σε χρόνο προγενέστερο των εκλογών. Ο απολογισμός του εκλογικού αποτελέσματος γίνεται από τους σχηματισμούς όσων συμμετείχαν και εκτίμηση μου είναι ότι δεν έχει τόση σημασία. Ο συλλογισμός που πρέπει να διακρίνει όλους μας υπό την έννοια της διαρκούς προσπάθειας και της αποφυγής του εφησυχασμού – «ωχαδελφισμού» την «επόμενη μέρα», που ήδη διανύουμε, είναι το μεγάλο ζητούμενο.
Η ώρα της πολιτικής επανέρχεται. Η ώρα που θα διαμορφώνονται θέσεις και θα επιλύονται προβλήματα με το βέλτιστο τρόπο από πλευράς κόστους και αποτελέσματος δεδομένης της ιδιαίτερα δύσκολης οικονομικής εμπειρίας είναι πλέον εδώ.
Σημειακά οι νέοι αυτοδιοικητικοί θεσμοί οφείλουν να προβλέψουν:
Α. Την ανασυγκρότηση των νέων ΟΤΑ σε ένα πολύ δυσμενές οικονομικό περιβάλλον με περαιτέρω μείωση των δαπανών των ΟΤΑ σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης. Σημειώνεται ότι και εάν δεν προχωρούσαμε στον Καλλικράτη πάλι η λειτουργία των ΟΤΑ δεν θα ήταν το ίδιο ικανοποιητική με δεδομένο τους περιορισμένους οικονομικούς πόρους. Το μεγάλο στοίχημα εδώ είναι η καλύτερη αξιοποίηση του στελεχιακού δυναμικού των νέων Δήμων. *
Β. Την ανάληψη σύνθετων πρωτοβουλιών με συνεργασίες ώστε να υπάρχει υποκίνηση της επιχειρηματικότητας. Πρέπει να γίνει αναπροσανατολισμός και σωστός στρατηγικός σχεδιασμός των Νομικών Προσώπων των Δήμων και της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης. Πρέπει πια τα ΝΠΙΔ να εναρμονίζονται απολύτως με την στρατηγική των μετόχων τους και να εκτελούν μέρος των πρωτοβουλιών που θα αναληφθούν αποτελώντας εργαλεία προγραμματισμού και ολοκλήρωσης δράσεων ενός ευρύτερου ανά ΟΤΑ επιχειρησιακού σχεδιασμού.
Γ. Να αντιμετωπίσουν το στοίχημα της καθημερινότητας των οικισμών που δεν ταυτίζονται με την έδρα των νεοσύστατων δήμων. Αναγκαιότητα η νέα χωροταξική κατανομή των ΚΕΠ με αξιοποίηση των στελεχών της αυτοδιοίκησης και με αναβαθμισμένη λειτουργία . Ζητούμενο η συγκρότηση ικανών υπηρεσιών με επιστημονικό δυναμικό που θα προγραμματίζει, θα παράγει αξιόπιστες μελέτες και θα εκτελεί αξιόπιστο δημόσιο έργο (με την ευρεία σημασία του όρου).
Δ. Την εκπόνηση επιχειρησιακών σχεδίων ικανών να αξιοποιούν τους διαθέσιμους πόρους, που θα απαντούν ταυτόχρονα στο ποιες πρωτοβουλίες πρέπει να αναληφθούν, με ποιο κόστος, σε ποια δυνατά σημεία της κάθε περιοχής, με ποια κατανομή των στόχων ανά τομέα (π.χ. γεωργία, αστικό σχεδιασμό, επιχειρείν, κλπ) με ποιο χρονοδιάγραμμα, με ποιους πόρους, και εν τέλει σε ποιο αναμενόμενο αποτέλεσμα. Και μέσα σ’ όλα αυτά πώς τελικά θα ενισχυθεί μια δημιουργική και παραγωγική συνεργασία μεταξύ των δύο βαθμών αυτοδιοίκησης;
Η παρούσα περίοδος είναι διάρκειας 3,5 ετών. Θα μπορούσε κανείς να την χαρακτηρίσει μεταβατική υπό την έννοια της προετοιμασίας των νέων βαθμών. Και εκεί είναι το στοίχημα των νέων αυτοδιοικητικών αρχών και των αντιπολιτεύσεων υπό την έννοια του θετικού πολιτικού λόγου που πρέπει να αρθρώσουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι με την ανακατανομή των υπηρεσιών θα πρέπει πρώτα από όλα να λυθεί το πρόβλημα της στέγασης των υπηρεσιών, ιδιαίτερα με όσες υπηρεσίες καλούνται να μεταφερθούν.
Και για όλα αυτά χρειάζεται όραμα. Και το όραμα επιβάλλεται να συνδιαμορφωθεί με τους πολίτες ώστε να γίνουν «συμμέτοχοι» και να μην αισθάνονται «συνένοχοι» ή ακόμη χειρότερα «αδιάφοροι» για τις (ή μη) επιλογές τους.
Πολλοί γράφουν ότι η κρίση αποτελεί ευκαιρία. Μένει να αποδειχτεί αλλά σίγουρα είναι ότι η κρίση μας αναγκάζει να αλλάξουμε
Δημήτρης Μαυροματίδης


Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην e-pili, Δεκ 2010