Οι σκιές και το φως…

Ξημερώνει… οι σκιές προσπαθούν να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους…μάταια όμως…βλέπεις ξημερώνει και ακόμα και ο σύμμαχός τους…ο συννεφιασμένος ουρανός υποχωρεί... 
Οι σκιές μαζεύτηκαν… κάλεσαν το συννεφιασμένο ουρανό… προσπάθησαν να μη βγει ο ήλιος… φώναξαν το σοφό γέροντα να τους πει την άποψή του… 
 Ο γέροντας σαν έτοιμος από καιρό… χαμογελώντας τους είπε… «είναι μάταιο να προσπαθείτε να περιορίσετε το φως διότι έτσι είναι κατασκευασμένος ο κόσμος»… Οι σκιές προβληματισμένες με μια φωνή αντέτειναν «σοφέ γέροντα σε παρακαλουμε, πες μας ποια είναι η λύση ποιο είναι το σωστό...»
Ο σοφός γέροντας χαμογέλασε και αποκρίθηκε «δεν υπάρχουνε λύσεις αρκεί να ακολουθήσετε το σωστό δρόμο… αυτό που λέει καρδιά σας…» 
Τα ερωτήματα στο σοφό γέροντα συνεχιστηκαν και όλα κατέληγαν στο «δεν μπορούμε να καταλάβουμε… δεν μπορούμε να αποφασίσουμε»… 
Οι φωνές κόπασαν… 
Ο σοφός γέροντας με βαθύ αναστεναγμό και με μια απλή ματιά στις σκιες αποκρίθηκε γυρνωντας το βλέμμα του ψηλά στο φως… «Μα είναι τόσο απλό… η επιλογή του φωτός από το σκοτάδι επιλέγονται ανάλογα με τα νιώθω σου… με την προσμονή του δικού σου φωτός να το κοιτάς και να σε ζεσταίνει… όταν τα νιώθω είναι περισσότερο σημαντικα των σκοπιμοτήτων και των πρέπει… όταν τα δήθεν υποχωρούν στην ουσία…» 
Ξημέρωσε… Οι σκιές υποχώρησαν… 
Τα χαμόγελα είχαν επιστρέψει στην ομάδα του φωτός πολλαπλάσια μετα τις κουβέντες του σοφού γέροντα… Λίγες σκιές, ευτυχώς όχι πολλές, απομονώθηκαν σε σκοτεινούς χωρους περιμένοντας το σκοτάδι που για αυτές ήτανε ο δικός τους ήλιος… για να μπορούν να νιώσουν σημαντικες… για να μπορούν να επιβεβαιώσουν την αρχέγονη πάλη των σκιών με του φωτός… 
Ξημέρωσε… 

Αφιερωμένο 
Δημήτρης Μαυροματίδης